Γενέθλια! Τι παράξενο πράγμα...
Όταν είμαστε παιδιά, τα περιμένουμε πως και πως. Μια προσμονή που με τα χρόνια καταλαγιάζει..
Γιατί κάθε χρόνος που περνάει μας θυμίζει πως μεγαλώνουμε , πως γερνάμε. Και παύουμε πια να τα γιορτάζουμε..
Ποτέ μου δεν κατάλαβα το γιατί.. Μήπως παύει η ζωή μας να έχει αξία επειδή η γραμμή που έχουμε πίσω μας σταδιακά μεγαλώνει; Μήπως δεν είναι δική μας κατάκτηση αυτή η γραμμή;
Όταν κατακτούμε κάποιο στόχο μας το γιορτάζουμε, γιατί να μην γιορτάζουμε και το χρόνο που κατακτήσαμε; Την ζωή μας δεν μας τη χάρισε κανείς, δεν τη βρήκαμε στο δρόμο τυχαία, δεν είναι ένα μεγάλο ή μεγαλύτερο ή μέγιστο ''τίποτα''... Είναι το δημιούργημά μας! Είναι η κατάκτηση μας...
Μια μεγάλη ή μεγαλύτερη ή μέγιστη κατάκτηση...εξαρτάται από τον αριθμό των κεριών!
Κι αν όταν ήμασταν παιδιά γιορτάζαμε τα ''γενέθλια'' μας, τώρα που μεγαλώνουμε ας γιορτάζουμε την πορεία μας στη ζωή! Γεννηθήκαμε από τύχη , αλλά ζήσαμε από επιλογή.. Και αγωνιστήκαμε για την επιλογή μας... Αξίζει να το γιορτάζουμε!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου